Je verdriet hebt en toch lacht
Je pijn hebt en het verbergt
De mond breeduit lacht
Met een verkrampt hart
En men gelooft je
Zegt dit meer over de mensen
Om je heen
Dan over je zelf
Want alles kan je verbergen
Behalve de taal van de ogen
Ogen zijn de spiegel van de ziel
Zij verbloemen niets
Laten zien ondanks mooie woorden
Je verdriet, je pijn, je verkrampte hart
Maar wie kijkt een ander nog in de ogen?
Men kijkt,…
en leeft langs elkaar heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten