Duiven

Jan's column,2004
Het gebeurde twee jaar geleden, al een poosje was er een duivenpaartje op het balkon aanwezig. Let wel ik heb geen hekel aan duiven maar zie ze liever niet op het balkon. In de beginne lieten zij zich nog wegjagen maar het paar werd steeds brutaler. Op een goede of kwade morgen net hoe je het noemen wilt zie ik dat er een paar bloempotten van plaats zijn verschoven, dus wat doe je, recht zetten die handel. Direct een gefladder van jewelste en daar zat een duif te broeden althans dat was de bedoeling. In het nest lag één ei, nu ja, nest, ’t was een puinhoop, de duiven zijn ook niet meer de duiven van vroeger. Dus dacht ik in m’n onschuld, haal weg dat ei, nu vergeet het maar hoor ineens de stem van het parlement "Leg neer dat ei !". Ik zeg gut mens je lijkt Toon Hermans wel met z’n gehaktbal. Het kon niet gewaardeerd worden en het ei moest terug waar het vandaan kwam. En dat was het domste wat ik ooit heb gedaan, als dank pletterde die duif er nog een tweede ei bij. En dan gaat het beginnen, je bent geen baas meer op je eigen balkon, achter de planten zit de duif naar je te loeren en achter de ramen doet je vrouw hetzelfde. Goed na een dag of dertien komen de eieren uit en dan begint de troep pas goed want binnen 4 weken moeten de duifjes, duiven zijn. Ze worden dus de godganse dag volgepropt met voer en wat het kleine bekje ingaat spuit er aan de achterkant weer uit en pa en ma doen er driftig aan mee. Voor de goede orde we hebben wel genoten van het opvoeden en opgroeien van het duivenpaar , het is namelijk vertederend te zien hoe goed ze voor hun kinderen zorgen. Die kleine kale pluizenbolletjes zie je in een paar weken opgroeien tot sierlijke jonge duiven en dan in de vierde week gaan ze aanstalten maken het nest, wat heet het is meer een stront hoop, te verlaten, scharrelend over het balkon de boel nog meer bevuilend en ja hoor hallelujah met hulp van pa en ma en handengeklap van mij maakten zij hun eerste vlucht. Dat is een ontroerend moment, ze vallen als het ware van het balkon, angstig fladderend en dan ja dan ineens zijn het sierlijk zwevende duiven. Gelukt dacht ik in m’n onschuld, die zijn we kwijt!Ben de rest van de dag bezig geweest de broeiende en meurende stronthoop met een schrapper van het balkon te verwijderen, dat was een soort cement geworden. In ieder geval ’s avonds een voldaan gevoel en op de goede afloop een flesje wijn opengetrokken. Echter de volgende morgen, wat zit er op ’t balkon? Ja hoor de twee jonge duiven, ze hadden het zo fijn gehad dat ze besloten terug te komen. Oh nee, weg wezen en gauw, maar handenklappen en ksssst roepen had geen enkele zin het duiventuig was al aan me gewend. En toen ja toen ben ik er op gaan schieten met een pistool, in het begin steeds mis, ja alles moet je leren ook schieten en verdraaid na verloop van tijd kreeg ik ervaring en ben ook wat lessen gaan volgen schietlessen zogezegd. M’n instructeur was hooguit 7 of 8 jaar maar zeer begaafd.Geloof het of niet maar in een dag of drie was het gebeurd, gewoon van het balkon geschoten met zo’n groot waterkanon of hoe heet zo’n ding van Bart Smit. Je gelooft toch niet dat ik met een echt pistool op m’n duifjes zou schieten. Het jaar daarop lag er weer een ei dat heb ik stiekem weggehaald want voor de tweede keer zo’n bende op het balkon, dat ging me te ver.
Dus laat je niet vermurwen door een paar guitige duivenoogjes, door het ei weg te halen bespaar je jezelf een hoop ellende.
Tot zover deze keer
Volgende uitgave ben ik er weer
Groetjes Jandewit