In mijn jonge jaren was ik gedurende een korte tijd dieren verzorger. Voornamelijk dieren uit de tropen, te veel om op te noemen. Het varieerde van slangen tot giraffen, maar ook katachtigen. In dit verhaal gaat het over een aantal Massai giraffen die vanuit Afrika naar New York moesten worden vervoerd. Zij werden per schip vervoerd, prachtige beesten, gezond, sterk en uitermate nieuwsgierig.
Altijd is er wel één exemplaar bij die de aandacht trekt die in dit geval de naam kreeg van “Socrates.” Hij bekeek iedereen met een hooghartige blik en was uiterst gehaaid in het stelen van hoofddeksels, heel wat hoedjes en petjes werden tijdens het voorbij lopen van hoofden geplukt. Elke dag moesten de kratten waarin zij stonden ontdaan worden van ontlasting etc, hetgeen niet altijd gewaardeerd werd. Soms werd het goedmoedig toegestaan, maar het gebeurde ook dat er onverwacht een enorme knal met de achterpoten tegen het achterschot werd gebeukt en was je dankbaar dat je er net niet tussen aan het werk was. Eindelijk brak de dag aan dat het schip in New York arriveerde, althans in Brooklyn het eindpunt van hun lange reis.
Met kranen werden zij op een dieplader geplaatst wat ook weer hun nieuwsgierigheid opwekte, televisie camera’s zoemden, ze waren zoals het genoemd werd “hot news.”
Eindelijk vertrok het transport, voor mij einde van een toch wel zware klus. Maar wel een mooie ervaring.
Een half uur later kreeg ik een telefoontje van een verslaggever van de New York Times, er was een ongeluk gebeurd, de dieplader was op snelheid de Brooklyn Battery tunnel ingereden. Mensen hebben de neiging om hun hoofd in te trekken als ze ergens onderdoor moeten, een giraf dus niet, die wil alles zien!
Einde verhaal alle giraffen in één klap dood. Ben er wel een paar dagen kapot van geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten